Valence

Maandag, 23 juli 2007


dag 70

Uitstapje naar Nimes, maar dan alleen voor een fietsenband. We nemen vroeg de bus. Vinden in de tweede winkel al de bandenmaat die we moeten hebben. Kopen meteen een buitenband en een binnenband, 0et de nadrukkelijke opmerking :'' Geen Franse ventiel s.v.p.'' Rond de middag zijn we weer terug in St. Gilles en nog net op tijd om te lunchen in ons stam-eetcafé. Voor 10 euro per persoon eten we dus weer 3 gangen incl. wijn, zoveel dat we genoeg hebben tot 's avonds 8 uur en ik 's middags prompt siësta hou.
's Avonds als ik mijn nieuwe banden monteer, blijkt dat ik geen Franse ventiel heb in de binnenband. Maar ik ben wel de gelukkige bezitter van een zeer speciale Amerikaanse ventiel waar ik natuurlijk geen pomp voor heb. Dat wordt dus wachten tot de volgende dag en kijken of de havenmeester een oplossing weet.


Dinsdag, 24 juli 2007
dag 71


En de havenmeester weet een oplossing voor het oppompen van mijn band. Ik wordt meegenomen naar een fabriek waar ze nog echte grote ijsblokken maken. Daar hebben een compressor met autopompaansluiting. Normaal gesproken was het dus zo gepiept, maar de compressor was bijna leeg. De vriendelijke eigenaar leende mij wel een pomp met adapter voor een Amerikaanse ventiel. Bij een tankstation heb ik de band maar op volle sterkte gebracht. Daarna zij we weer lekker een stuk door de Camargue gaan fietsen en wandelen. Weer naar la Cougouliere. Prachtig stuk gelopen door langs het moeras. Op de terugweg nog even wat boodschappen gedaan in een Super. En daar vond ik ook nog een pomp voor een Amerikaanse ventiel. Daarna was het rusten geblazen. De voeten omhoog, de hand aan een koel glas, het verstand op nul en de blik op oneindig. En dat onder de bimini. Want het is weer zinderend heet. Nog even ruggespraak gehouden met de havenmeester. De Rhone is weer terug normaal. Dus dat betekent, dat we morgen vertrekken. Vroeg naar bed om vroeg op te zijn.


Woensdag, 25 juli 2007
dag 72

De dag begint minder vrolijk, want er staat om half zeven iemand aan mijn been te trekken, om mij met alle middelen uit mijn bed te krijgen. Snel een kopje koffie en starten die Kobold. Acht uur zijn we op weg. De eerste schutting na drie kilometer gaat vlot. Na 20 kilometer verlaten we de Petit Rhone en gaan wij het gevecht aan met de Rhone zelf. Het gaat buiten verwachting goed. Er staat wel een vette Mistral uit het noorden. Maar we maken soms toch wel 7 kilometer per uur, soms staan we ook bijna stil. We bereiken in ieder geval veilig Vallabargues. Moe van de concentratie gaan we lekker het dorpje bezoeken. Terrasje pikken, en we besluiten meteen maar te blijven eten. En dat was fout, om niet te zeggen niet te pruimen voor het gevraagde geld. En het toilet was super smerig. Die zien ons nooit meer terug.


Donderdag, 26 juli 2007
dag 73

Weer om half zeven op. We vertrekken met een spiegelgladde Rhone met een minimale stroom van ik denk 4 kilometer. Voordat we echter Tarascon naderen steekt de keiharde Mistral weer de kop op en komt de stroom weer op gang. Onder de brug van Tarascon denk ik even, dat we achteruit gaan varen. Maar na tien minuten zijn we tussen de peilers uit en maken we weer een gangentje van 5 tot 6 kilometer per uur. We passeren Avignon al rond half twaalf. Omdat de stroom meevalt, besluiten we er maar van te profiteren en door te varen. Bij de sluis van Bollene varen we door een waterbos. Ruw geschat drijven er voor de toegang ongeveer 150 stukken hout, varierend van open haardblokken met een doorsnede van 40 centimeter en een meter lang tot complete boomstammen van 4 tot 8 meter lengte. Uiteindelijk belanden we half zeven in Viviers. We hebben onverwacht een zeer grote afstand stroomopwaarts afgelegd. Je ziet ook meteen meerdere boten stroomopwaarts varen. Ze hebben kennelijk allemaal gewacht op betere stroomsnelheden.


Vrijdag, 27 juli 2007
dag 74

Alweer 10 over 7 vertrekken. Maar het loont. De Rhone stroomt weliswaar flink. Bij de sluizen is het vechten om vooruit te komen. Maar soms draaien we, mede door in de binnenbochten en redelijk kort langs de kant te varen, halen we op korte stukken soms toch weer 9 kilometer per uur. We besluiten door te stomen tot Valence. Dat lukt. Om half vier meren we af. Tijd voor grote boodschappen in de Super Geant, waar ze alles verkopen behalve auto's en vliegtuigen. Natuurlijk weer een prachtige visafdeling, een benevelde groenten- afdeling, kortom alles is er. 's Avonds lekker weer naar de verlichte brug kijken op het Ibiza-dek met een glaasje fris en morgen weer vroeg op om Valence nog eens te bekijken.