Terug bij de Belsje

Woensdag,5 september 2007: dag 114 : Revin

Mist, zodat je geen 25 meter uit het raam kunt kijken. En het is goed koud. Gisteravond hebben we besloten even met de trein terug te reizen naar Charleville. Zo zien we de Maas nog eens uit de hoogte. In Charleville kunnen we meteen de Kobold-pagina even bijwerken. We hebben al klachten gekregen, dat er niks nieuws meer komt. Maar de aandachtige lezer heeft aan het begin al kunnen lezen dat internetcafé's in het hoge Noorden van Frankrijk niet bestaan. In Charleville ( met Centrum voor Marionettenonderzoek) bezoeken we ook een tentoonstelling over marionetten. Mooi gekleurde exemplaren uit China, Birma, Indonesië, Engeland en natuurlijk ook Frankrijk. Heel fraai gepresenteerd. Er wordt een een zeer interessante film over poppen in het water ( Viet Nahm), poppen achter een gordijn ( Indonesië), poppen op het toneel. Heel interessant allemaal.
Terug op de boot bakken we eerst even een tarte maison van appel. Op het menu staat vanavond Hete Bliksem met lekkere Boudin Noir ( een soort bloedworst, maar dan anders ) en veel gestoofde uien. We maken een voorraadje appelmoes van de resterende appels. Zeg maar eens dat wij niet gezond eten.

Donderdag,6 september 2007: dag 115: Revin

Vandaag is het weer grote poetsdag. Zelfs de stootwillen krijgen een grote beurt. En in de namiddag gaan we lekker een stukje wandelen, boodschappen doen en terrasje pikken Af en toe is er zelfs een zonnetje. Ik heb nog wat aan de foto's en het verhaal geknutseld. Dat was natuurlijk even meer werk dan ik had gedacht. Geen dank en niet de groeten aan Bill Gates, want Word is en blijft een waardeloos programma voor grote bestanden met veel tekst en foto's. Waarom importeert dat stomme programma alleen superoverdreven-vette bmp-plaatjes ( minimaal 750 kb) en geen JPG's ( 75 kb). En aan alleen een verwijzing c.q adres van een bestand heb ik ook niks want ik wil de hele handel vanaf een CD-rom kunnen gebuiken. Geef mij maar het gratis OpenOffice. Maar dat heeft weer niet iedereen en zit je weer met conversie-problemen naar dat stomme Word. Zo, dat moest ik even kwijt.


Vrijdag, 7 september 2007: dag 116 : Revin

Vandaag krijgen we weer hoog bezoek. De Heugemers komen langs op doorreis naar Normandië. Jules is, sinds de laatste keer dat wij hem gezien hebben, behoorlijk gegroeid. Hij stapt deftig door het leven, brabbelt al de nodige woordjes, aapt alles na, nuttigt alles wat eetbaar is, heeft een behoorlijke aantal begrippen op zijn harde schijf en heeft als een kerel een voorkeur voor vrouwen. Kortom, hij wordt een echte peuter. Zijn vader draagt sinds kort een bril, dat is dus even wennen. Na de begroeting, veel geklets, koffie en de meegebrachte Limburse vlaai gaan we weer lekker een eindje lopen en weer een zonnig terrasje pikken. Na de avondmaaltijd, waarbij er geen plaats meer is voor het dessert, wordt er weer veel bijgepraat met een glaasje uit het 5-liter-kruikje. Daarbij past natuurlijk wel een Boursault en zoiets. Moe gepraat tuimelen we lekker het bed in.



Zaterdag, 8 september 2000: dag 117: Fumay

Half acht is het reveille geblazen. Na veel koffie met en zonder lekkers, gaan de dames even boodschappen doen. Manon komt terug met naar haar genoemde bonbons. De spulletjes worden in de auto geladen en hup, daar gaat het bezoek weer, verder naar Normandië. Normaliter zouden de Boertjes uit Norbecke vandaag ook op bezoek komen, maar die zijn op het laatste moment verhinderd. Dat is wel heel jammer. Wij gaan dus na de lunch op z'n elfendertigste naar Fumay. Het is toch steeds weer een mooi stuk om te varen. In de bossen zie je in het bladerdek heel even een schijn van de opkomende herfstkleuren. Voor Fumay suist er iemand, liggend in een soort hangmat, pijlsnel langs een kabel naar beneden. In het haventje van Fumay is in het naseizoen natuurlijk nog lekker veel plek. De Fransen zijn hier nadrukkelijk aanwezig op de bankjes. Als die converseren lijkt het wel of er oorlog op komst is. Maar het is toch ook wel weer gezellig allemaal na dagen van stilte en rust in het park van Revin. Morgen gaan we naar Vireux Wallerand. Daar is het ook leuk om aan te meren en er zou een rommelmarkt zijn.


Zondag, 9 september 2007: dag 118: Givet

Op het gemak varen we naar Vireux Wallerand. Mooie aanlegkade. De rommelmarkt in de tuin van het kasteel hebben we snel gezien. We laten ons er wel verleiden tot het kopen van 2 marionet-clowntjes. Om halfeen zijn we alweer terug op de boot. We lunchen er een lekker broodje. Na de lunch besluiten we, mede vanwege de donkere wolken, verder te varen tot Givet. Daar aangekomen meren we af aan de half afgebroken steiger. Maar we liggen prima, met stroom. Iets later in de middag arriveert nog een boot met 4 Nederlanders en binnen een mum van tijd wordt het erg gezellig. We eten samen op de steiger. Voor het eerst in zeker dertig jaar mag ik weer eens genieten van een lekkere Soto Ajam, gemaakt door Tiny, een van de buurvrouwen. Zaaaaalig. Het zonnetje komt, ter ondersteuning van de pret, zelfs nog even om de hoek kijken. Na het eten wordt de gezelllige conversatie nog even voortgezet en duikelen we lekker in bed voor onze laatste nacht in Frankrijk. Jan, Kees, Marina en Tiny, het was heel gezellig. Veel plezier nog met varen. Morgen varen we verder. We proberen de restanten van de telefoonkaarten weg te werken, maar dat lukt niet meer helemaal.


Maandag, 10 september 2007: dag 119 Anseremme

Om half half negen worden we gewekt door de buren. Buurman Kees hoorde gestommel op de steiger en zag 2 mannen aan de schroeven van de steiger klojen. Desgevraagd antwoorden de 2, dat ze de steiger kwamen afbreken. Dus Kees kwam ons even waarschuwen. Dat is weer eens een nieuwe ervaring, een steiger die bijna onder je boot wordt afgebroken. Een mededeling op een bordje had voorkomen dat aan de steiger hadden aangemeerd. Maar daar was kennelijk niet aan gedacht. Nog half slapend, verhuizen we, na een poezenwasje, dan maar naar de andere kant van de Maas en meren daar even af aan de kade. Kunnen we ons toch nog even lekker opfrissen. De rust keert weer terug. De Kobold krijgt wat kuren bij het starten. Hij wil de laatste dagen niet meteen aanslaan. Hij wil volgens mij gewoon naar huis, maar wij nog niet. Het stokbrood wordt ons aan de boot bezorgd door de aardige buren. Dat wordt dus even lekker koffie leuten, stukje brood wegwerken en weer gereed maken voor de volgende etappe naar Belgie. Door de steeds meer herfstkleurende bossen varen we met een slakkengangetje naar Frans/Belgische grens. We leveren onze sluizen-afstandsbediening in bij de laatste sluis in Givet /Heer Agimont en zeggen Frankijk adieu. Het was een geweldige tijd:'' Merci et Au Revoir''.
Je ziet de omgeving veranderen. De oevers en de bebouwing in België lijken er tegenwoordig wat onverzorgder uit te zien dan in Frankrijk. Maar het blijft mooi om te varen op de Maas, die nog steeds ligt ingebed tussen de beboste uitlopers van de Ardennen. De omringende heuvels zijn wat lager dan aan de Franse kant. Je ziet steeds meer ruige kale rotsformaties. Er verschijnen ook weer vaker dorpjes aan de kant. Niet voor niets stikt het hier langs het water van de vacantiebungalowtjes of wat er voor moet doorgaan. We meren af in het gezellige haventje van Anseremme. Hier is stroom en water op de steigers en zijn douches en wasmachines beschikbaar.De havenmeester praat redelijk Nederlands. En, niet geheel onbelangrijk voor het algehele welbevinden van mijn persoon: een hele Hougaarden kost hier in de kantine maar anderhalve euro kost. Een Leffe (van 33 cl !!!) kost 2 euro. Dan ga ik toch echt niet met blikjes slepen. Even een prijsindicatie van de ''kleine kaart''. Salade Nicoise: 6 euro. Spaggetti Bolognese : 7 euro. Gehaktballetjes in tomatensaus met frites: 8,5 euro. Je zou wensen dat dit ook nog kon in mijn geboortestad. Aldus bestellen we maar de frites met een gehaktbal in tomatensaus. Dat pakt dan dus even anders uit dan we gedacht hadden. We krijgen ieder een bord grote frieten ( Fini's favorieten) en daarbij een slakom met verse tomatensaus met voor ieder 4 !!!! huisgemaakte en niet ingevroren gehaktballen. Ik krijg nog net 3 Geuezes Bellevues ( a raison van 1,50 euro) erbij op. Fini beperkt zich tot 1 Leffe brun (voor 2 euro). Wij kunnen na afloop in ieder geval geen boeh of bah meer zeggen. En ik ben bang dat heel veel Nederlandse kroegbazen dat ook niet meer kunnen, als ze dit lezen.