Te gast bij de Waalse Feesten

Dinsdag, 11 september 2007: dag 120
Namen

Op ons gemak naar Namen gevaren. Dat is weer een haven met veel faciliteiten. Stroom en water ( tegen extra betaling), douches, tanken, een van de havenmeesters spreekt een beetje Nederlands en een capitanerie met internet en je ook nog wat kunt drinken met uitzicht op de Maas. Het wil er alleen nog wel eens wat schommelen. Namen is een gezellige stad met veel cultuur, winkels, wandelen en andere mogelijkheden. De stad lijkt veel op Maastricht, met name door het gebruik van de Naamse steen. Er zijn gezellige pleintjes. Sinds er het Waalse parlement is gevestigd heeft de stad ook een behoorlijke face-lift gehad.
Maar vandaag doen we even heel weinig, behalve wat poetsen en dagelijks onderhoud.



Woensdag, 12 september 2007: dag 121: Namen

We besluiten nog even te blijven liggen in Namen. Het weer klaart wat op. We zijn compleet uit Frankrijk verjaagd vanwege onderhoudswerkzaamheden aan de sluizen ( van Givet tot Charleville) vanaf de 15 september. Het Maaspeil van Givet tot Namen wordt dientengevolge zoveel mogelijk verlaagd. De sabatical van Fini en dus de vakantie was gepland tot medio oktober. In Namen zijn het komend weekend de Waalse Feesten, hetgeen betekent: veel muziek, spelen, dans en plezier. Er worden een kwart millioen mensen verwacht. Daar willen we even van meegenieten. Kortom we laten ons niet meer opjagen en blijven nog minstens een week lekker liggen. Rond de middag gaan we even cultureel doen en bezoeken we een museum en 2 tentoonstellingen. Van de laatste heb ik toch een wat nare nasmaak. Foto's van afgehakte hoofden, schilderijen van een kind met een afgesneden been en meer van dat soort lugubere taferelen. Het zal ongetwijfeld heel erg veel kunst zijn en ik zal het niet begrijpen, maar shock de wereld maar op een ander manier denk ik dan. En in de middaguren krijgen we hoog bezoek van Chris. Dat is toch ook weer gezellig. Horen we weer de laatste nieuwtjes uit Maastricht.


Donderdag, 13 september 2007: dag 122 Namen

Eindelijk worden we weer eens wakker geworden met een bleek zonnetje. Dat belooft dus wat. Na wat luiwammesen en koffieleuten lopen we toch even naar de stad. We bezoeken een het Maison de la Croix. Dat blijkt een zeer luxe uit de vorige eeuw stammend deftig huis te zijn. Het is zeer mooi gedecoreerd met antiek en kunstvoorwerpen. De keuken van toen is het einde. Zeer interessant en de moeite waard. Dan gaan we eens naar de start van de Waalse Feesten kijken. Het is gezellig druk. De muziek is in ieder geval hard en brengt wat leven in de brouwerij. 's Avonds is er op verschillende podia weer muziek. We bezoeken er enkele en blijven hangen bij een geweldige groep, die muziek maakt in de stijl van de Stray-Cats c.q. Brian Setzer. De snelle rock heeft een behoorlijke impact op de aanwezige jongeren. De bedoeling is kennelijk dat er niet op de straat maar op de tafels gedanst wordt en voor een aantal jongeren geldt, dat de broek naar de kritieke hoogte dan wel laagte dient afgezakt te zijn. Het gevolg is natuurlijk dat er plots eentje in zijn onderbroek staat. Dan wordt hij door behulpzame vrienden weliswaar weer in zijn broek gehesen, doch deze trekken hem meteen zijn onderbroek uit over zijn oren, dat wil zeggen in flarden. Vette pret voor allen. Naast enorme sloten bier wordt erbij vaak pekhet gedronken, een soort jenever of brandewijn met een smaakje annex syntethisch kleurtje. Dat kan per meter ( ongeveer 18 stuks ) worden gekocht, hetgeen dan ook graag gedaan wordt, met als gevolg dat later op de avond het merendeel van de aanwezigen met een enigszins wankele gang en troebele blik van het feest en nog meer drank geniet. Een zwerver heeft de avond van zijn leven door alle tafels af te struinen naar flesjes waar nog een restje in zit. Maar het blijft gezellig en er is geen herrie. Wel een rotzooi van jewelste want iedereen flikkert de plastic glazen gewoon op de grond. En om een uur 's nachts is de stad nog volop in leven, maar wij gaan toch maar lekker pitten.


Vrijdag, 14 september 2007: dag 123 Namen

Vandaag gaan we weer op pad. We willen de citadel nog eens bezoeken, maar dan met de bus. Dus op naar het Bureau de Tourisme. Vette pech, vanwege de Waalse Feesten loopt de bus niet. Dat betekent dus lopen. Dat is ook niet erg. Het is een mooie wandeling met een lekker zonnetje, die uiteindelijk wordt beloond met een grandioos uitzicht over de Maas en de Naamse omgeving. Wat me opvalt zijn kantoren ( vaak in enorme herenhuizen) voor bijv. Dialect en kerkelijke choralen. Kosten voor rekening van de belastingbetaler waarschijnlijk. Bovenop de Citadel is een enorme tent opgericht , bedoeld om een receptie voor de minister te houden. In de onmiddelijke nabijheid bevinden zich 2 kastelen, die mijns inziens de tent volkomen overbodig maakten. Kosten eveneens voor de burger. Kennelijk hebben ze nogal wat te verteren in de Wallonie. Dan wandeloen te terug naar de stad waar de muziek al in volle gang is. Het is niet te doen om alles op de diverse podia te zien. Dat wordt dus een keuze maken. Het merendeel van de bands speelt op dit moment van de dag in ieder geval hard. Dus maar naar de boot voor het avondmaal. Dat wordt een restant everzwijnenragout met rode bietjes en gebakken aardappeltjes. Het valt me op, dat wij eigenlijk helemaal vergeten zijn om ook eens een keertje de nationale botenmaaltijd no. 1 te maken, te weten spaghetti. Dat doen we de volgende reis dan maar. 's Avonds krijgen de voeten een paar uurtjes rust en dan gaat het weer richting centrum. De duivel is los. Volle petaj. De straten zijn afgeladen vol. Voor mensen met engtevrees een geheid probleem. Ik vindt het supergezellig. Overal klinkt muziek. Het is een kakafonie van geluiden, die alleen overstemd wordt door de nog hardere muziek, die op de diverse podia geproduceerd wordt. We kiezen voor een podium met muziek van Abbey Street en dat betekent dus : covers van de Beatles en consorten. Rond elf uur betreedt de reincarnatie van Freddie Mercury het podium met een verrekt goede immitatie van Queen. De muziek voel je letterlijk in de maag. Op het plein staat jong en oud te hossen en mee te zingen. Kortom, een geweldig sfeertje. Even na twaalven is het concert afgelopen. In de straten zijn nog steeds evenveel mensen, alleen lopen en kijken ze iets anders dan een paar uur eerder. Met platvoeten van het lopen en stalpoten van het staan nemen we op de boot nog maar een afzakkertje, alvorens we het bed induiken. Lekker, dat we nog een paar dagen van de zon en de Waalse feesten kunnen genieten.



Zaterdag, 15 september 2007:dag 124: Namen

Na wat klussen en boodschappen gaan we met de boot-taxi naar het centrum. Vroeg in de middag is het feest al in volle gang. Het is nu wat meer op de kinderen afgestemd en er zij spelen voor diverse wijken. Overal is weer muziek. Op een van de podia staan een paar oude rockers geweldig goed te spelen. Het swingt, rockt en boogiet dat de stukker ervan afvliegen. Het laatste nummer is La Grange van Zizi Top en iedereen gaat compleet uit zijn dak. Geweldig sfeertje. Voor het podium bij het Place d'Armes lijkt het wel Amsterdam in de jaren '60. Honderden jongeren zitten comfortabel op de houten ondergrond. Bij een djembé -presentatie zit een jongedame van een jaar of zestien, die heeft grote moeite met het maken en aansteken van een joint. Maar ze geniet er uiteindelijk toch van. Een jongeman wordt met de ziekenauto afgevoerd. Waarschijnlijk heeft hij wat teveel genoten. Wij gaan weer lekker met de boottaxi terug. 's Avonds gaan we uiteraard naar het vuurwerk. Het is hier helaas niet toegestaan om met de boot te gaan kijken. Dat komt de politie even persoonlijk in de haven vertellen. We vinden op 100 stappen de boot een prima kijkplek. We hebben een prima uitzicht en genieten van een spetterende combinatie van een lichtshow, muziek en vuurwerk langs het water en op de Citadel. Chapeau voor alle medewerkenden. Fini is helemaal onder de indruk en eist een grote zak overheerlijke Belgische frieten in puntzak om terug op adem te komen. 's Nachts zitten er weer wat klojo's aan de boten. Bij de buurman proberen ze een TV te pikken. Het loopt gelukkig allemaal met een sisser af, maar leuk is anders.