Weer in Chalons

Dinsdag, 14 augustus 2007

dag 92 : Langres

Vandaag moeten er eerst boodschappen worden gehaald. Het kanaal tussen Champagne en Bourgondië is schitterend. Echter, er zijn zeer weinig plaatsen om aan te leggen of boodschappen te doen. Ik zag tot nu op 2 plekken wel werkzaamheden, die het ontstaan van een kade zouden kunnen betekenen. Maar vanaf de Saone is Langres na 150 kilometer, een tunnel van 5 kilometer en heel veel sluizen voorlopig de eerste plaats met een haven en voorzieningen. We blijven dus nog een dagje in Langres dus en de voorraad op peil brengen en het stadje te bezoeken. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Het betekent simpelweg een grote, lange, vette vermoeiende klim met de fiets. Maar zelfs Fini laat zich niet kisten en zo halen we bijna de top. Boven aangekomen hebben we dan ook de keus tussen de Lidl, Aldi en Ecomarché. We pakken de eerste de beste. Laden zoveel in als we op de fiets kunnen meeslepen. En dat is veel. Ik heb van Chris een zelfgemaakte krantenbezorgers-tas gekregen. Dat ding is geweldig om op de fiets boodschappen mee te nemen. Op de boot hangt hij over de reling als touwen-opbergplaats. Maar in een oogwenk hangt hij aan de fiets. Geweldig praktisch multifunctioneel ding. Als we dus volledig bepakt zijn, gaan we vervolgens met een sneltreinvaart weer bergaf. Even komt de jeugd weer in me boven en herinner ik mij, hoe we vroeger op oude krakkemikkige fietsen de oude Kruisberg afstormden. De kunst was zo weinig mogelijk te remmen en dus het eerste beneden te zijn. Zo ook nu dus. ''Volle petaj'' naar beneden, maar dan tussen de auto's en over rotondes. Geweldig, een kermisattractie kan niet leuker zijn. Na de middag willen we Langres zelf bezoeken. En dat betekent dus weer dezelfde klim, maar dan nog een stukje hoger. Moe maar voldaan geraken we lopend boven, ploffen op een terras en komen langzaam bij met een koele Hoegaerden. In Langres zelf is het een feest van herkenning. Ik ken het plaatsje vanuit de tijd dat alle vakantieverkeer midden door het oude vestingstadje moest rijden. Dat gaf dus flinke files. Nu is er een rondweg, maar nog is het er erg druk. De oude camping municipal is gerenoveerd en ziet er goed uit. De restaurants waar ik gegeten heb bestaan nog. Leuk, leuk ,leuk. Het is nog altijd een bijzonder stadje. Het staat overigens niet voor niets op de lijst van de 50 mooiste Franse steden. De vestingwerken zijn er vrij te bezoeken. Je hebt er werkelijk grandioze uitzichten. Alleen al voor de panorama's zou je er een keer naar toe moeten. Je hoeft trouwens niet meer helemaal naar boven met de auto. Er zijn halverwege de heuvel parkeerplaatsen. Vandaar uit kun je met een soort glazen lift, over rails, schuin de berg op naar boven, onderweg gratis genietend van een sublieme vergezichten. Dat is op zich al een gewaarwording. We wandelen lekker rond, pikken op z'n tijd een terrasje, bezoeken natuurlijk de kathedraal en keren moe maar voldaan weer huiswaarts. We hebben er 25 minuten over gedaan om er te komen. We zijn bergafwaarts in 5 minuten terug bij de haven. Morgen hebben we om 8 uur de sluiswachter besteld. Dat wordt dus weer vroeg op.


Woensdag, 15 augustus 2007
dag 93 : Chaumont

Vandaag starten we weer om 8 uur. Bij de sluis aangekomen, ligt er al een vette Franse vakantie-peniche. Als we naderen wordt de hij echter teruggestuurd en mogen wij alleen schutten. Ik verdenk de sluiswachter er van, dat hij zich de flinke fooi herinnert. Vandaag staat Chaumont op het programma.
Dat is weer een flink eind varen. We krijgen onderweg voor een tiental sluizen een heel aardige jongedame als sluiswachter. Een geweldige meid met een uitstraling, waar je zelf vrolijk van wordt. Een echt schatje en ze schut prima en voorzichtig. We meren laat in de middag af in Chaumont aan een nette aanlegkade. Alle voorzieningen zijn er, zelfs een was- en droogmachine. Omdat het St. Marie is, zijn natuurlijk alle winkels en restaurants geloten. Dus eten lekker aan boord. Ik heb er overigens eens gegeten. Het was vrij laat en we waren blij dat er we een restaurantje vonden. Dus naar binnen, we konden eten maar we moesten een half uurtje wachten aan de bar. We zagen kelners in de frak met champagnekoelers af en aan hollen en dus ook de bui al hangen. Hier moesten we afwassen. Uiteindelijk mochten we aan tafel. Uit de menukaart met allerlei deftige termen kon ik geen wijs worden. Het was de allereerste keer dat ik in Frankrijk was en derhalve niet zo goed thuis in de Franse keuken. Derhalve de ober in pinguinpak gevraagd of een bepaalde schotel van de kaart vlees, vis of gevogelte was. Uit de hierop volgende stortvloed van deftig Frans kon ik niks breien. Dat dus aan de ober medegedeeld, waarop deze in de overvolle eetzaal, tussen het deftig publiek, met beide handen op zijn bovenbeen sloeg, onderwijl keihard '' Bèh, bèh'' roepend. Hier was dus zonder enige twijfel sprake van een lamsbout. Hij verliet hierop zonder een spier van zijn gezicht te vertrekken de tafel, ons in een onbedaarlijke lach achterlatend. Prachtig land, dat zo iets kan. In de haven ligt er nog een nederlandse boot. Die heeft een mooi hijskraantje met een scooter van 125 cc achterop. Dat is dus even mooi handig. 's Avonds worden we weer getracteerd op een bijzondere lucht. Op de wolken weerkaatst bliksem van elders als weerlicht en niet zo'n klein beetje. Het lijkt wel of er een stelletje stroboscopen op de wolken zijn gericht. Aan een stuk door zijn lichten te zien.
Prachtig gezicht. Fini zit natuurlijk weer eerste rang op de captain's chair te genieten.


Donderdag, 16 augustus 2007
dag 94 : Froncles

Vandaag vertrekken we richting Froncles. Even na het vertrek hoor ik een vreemd geluid in de uitlaat. Problemen met een wierpot, die ik gisteravond geheel heb schoongemaakt. Bij de aankoop van de boot heb ik, met het oog op de Franse kanalen, lekker een tweede laten monteren. Dus als de gesmeerde bliksem de 2e pot opengedraaid en er komt weer water uit de uitlaat. Op een sluis na halen we net het eindpunt niet, maar dat is geen straf. We meren af bij een lekker pick-nick-plekje en smullen van een middag-soepje.
Na de lunch zijn de dan binnen drie kwartier op de plaats van bestemming. Een heel mooie, bijna nieuwe kade met alles erop en eraan. Keurige toiletten en douches. Kosten 1,68 euro als je stroom wil, anders lig je voor noppes. Van Nieuw-Zeelanders horen we dat we sowieso niet verder hadden gekund, omdat voor de volgende sluis een dikke boom in het water ligt. Het heeft er gisteravond kennelijk heel lelijk gedaan. Er vielen hagelstenen als kippeneieren en er was een zeer flinke storm. Maar we nu liggen prima de luxe. Omdat wij nou ook weer geen geld willen overhouden, gaan we 's avonds maar eten bij een restaurant Au Château op de hoek. De Nederlanders, die wij een dag eerder hebben getroffen, hebben al gereserveerd en we gaan lekker met zijn vieren. We kiezen het dagmenu. We krijgen een voortreffelijke pompoenensoep, gegarneerd met finterdunne schijfjes rettich, in het duits, radis noir in het frans maar de nederlandse benaming ken ik niet. Vervolgens hebben de dames gekozen voor Cote de porc en de heren voor zalige vis. Na mogen we genieten van een citroen-mousse, gegarneerd met een mirabelle en koffie toe. Incl. een fles Rosé zijn we voor 56 euro klaar. Voor ons viertjes dan. Zo, dat wordt even stip in het boek genoteerd als vette aanrader.
Bij Marianne en Bart nemen we nog meerdere afzakkertjes en kletsen tot middernacht.
Kortom, het was weer een lekker vakantie-dagje.


Vrijdag, 17 augustus 2007
dag 95 : Joinville

Op naar Joinville. Na de eerste sluis begint de ellende. Honderden kapot gewaaide bomen langs de kant en in het water. De sluizen zijn verstopt. Er loopt zoveel water in het kanaal, dat de deuren door de overdruk van het binnenlopend water bijna niet open te draaien zijn. Kortom, het gaat heel langzaam en het is verdomd goed uitkijken naar takken op, maar vooral onder water. Het heeft er flink geraasd. Honderden bomen zijn kapot of omgewaaid. 's Avonds lezen we in de plaatselijke krant dat er zeer veel materiele schade is in de regio en dat is te zien ook. Wij hebben door de vertragingen in ieder geval wel tijd om te lunchen aan een kleine leuke kade (met stroom) in Donjeux. Rond half vier arriveren we in Joinville. Alle voorzieningen zijn er. De supermarkt is op 50 meter. Het blijkt ook nog een bijzonder aardig stadje te zijn. Er zijn prachtige kades in de oude stad. Er is zowaar een kasteel, dat helaas in de steigers staat. We kunnen tegen betaling wel de mooie tuin bezoeken. De wierpot nog nagekeken, maar hij is niet aan de gang te krijgen. Ik vermoed dat hij ergens lekt maar ik kan niet vinden waar. Leerpunt: koop van ze lang zal ze leven nooit een waardeloze plastic wierpot van Vetus.


Zaterdag, 18 augustus 2007
dag 96 : St. Dizier

Bij de eerste de beste sluis begint het al goed. Een door het leven getekende Fransman, compleet met alpinopet, komt met 3 enorme, vers uit eigen tuin geplukte, courgetten aanlopen. Ik complementeer hem met de grootte en maak hem duidelijk dat die wel lekker zullen zijn. Prompt komt hij op de boot aflopen met de vraag of wij 2 courgetten willen hebben. Natuurlijk willen we dat en hij wil er niks voor terug. Dat is toch een geweldig begin van de dag. Hoe zat het ook alweer met die stugge..... Goed, we hebben het er niet meer over. Hoe meer we St Dizier naderen, hoe minder mooi de kanten worden. Het is nog wel groen, maar de prachtige landschappen zijn verdwenen. De grote weg loopt ook kort op de kant, het treinspoor vlak naast het water, meer bedrijven, kortom het is allemaal een ietsje minder. Behalve vissers. Die zijn er in overvloed. Met alle gevolgen vandien. Gas terug uitwijken, zorgen dat je niet in het ondiepe terecht komt, terugsturen, gas bij en dat honderd keer per dag. Ik dacht zelf dat het eenvoudiger zou zijn als de vissers even hun hengel zouden optillen voor die drie boten die per dag passeren. Maar dat is kennelijk onmogelijk. Vissers hebben ook de vreemde gewoonte om aan de ene kant van het kanaal te zitten en aan de andere kant te vissen met een hengel van meer dan tien meter. Zou het niet simpeler zijn als ze meteen aan de andere kant van het kanaal zouden vissen??? Neen, mijne vrienden, dat gaat niet zo makkelijk. Waarom vissers meestal bij smalle stukken of net achter de sluispoort zitten? Of waarom ze zich verbergen in de struiken zodat je ze, alsmede hun hengel niet opmerkt? Het zal altijd een onopgelost raadsel blijven. Ik had eens een kort maar hevig gesprek met een verbolgen visser. Hij viste duidelijk al jaren op een vis van 1.50 meter. En die liep hij nou precies net mis toen ik passeerde. Ik legde hem voorvermelde vragen voor. Helaas, ik kreeg ik geen duidelijkheid of antwoord. Uit de stortvloed van verwensingen begreep ik, dat hij toch gelijk had?! Kortom, heren bootbezitters, kies de verstandigste weg, doe alsof je ook van lotje getikt bent, zet de blik en de koers op oneindig en spreek vooral geen Frans. Gelukkig wil het merendeel der Fransen vriendelijk terugzwaaien. Dat was dat. Verder met varen. St. Dizier bezit als grote stad slechts een kademuur zonder een enkele voorziening. De omgeving is ook nogal naargeestig. Dat is bepaald geen goede PR voor de stad. Dus varen we maar door naar een haventje achter St. Dizier. Tsja, dat staat wel op de kaart, maar is er helaas niet meer. Dus dat wordt in het wild overnachten en genieten van een heerlijke courgetten-stoofpot. Een naam heb ik nog niet bedacht, maar we hebben gesmuld. Dat kan ik je verzekeren. Het recept wil ik op verzoek wel verklappen. En in alle stilte en in het pikkedonker (of moet dit nou pikken- zijn in de nieuwe spelling) geslapen.


Zondag, 19 augustus 2007
Dag 97 : Vitry le Francois

Midden in de nacht schrik ik wakker. Fini is jarig. Dus meteen maar even gezongen. 's Morgens slapen we vanwege de rust en stilte door de wekker heen en worden pas om kwart voor acht wakker. Lekker toch. Na een poezewasje gaan we weer op stap. In een gestaag tempo bereiken we zonder oponthoud het plaatsje Vitry le Francois al voor twaalf uur. Tussen de middag gaan we ter ere van de verjaardag lekker eten bij een Logis de France hotel-restaurant. Lieve mensen, dat is altijd een goede keus is mijn jarenlange ervaring. Elke keer denk ik, het zal toch een keertje moeten tegenvallen. Maar deze ene keer moet na misschien wel honderd keer eten nog altijd komen. Kortom, we smullen weer subliem. Daarna is het tijd voor een kort wandelingetje door de stad. Terug op de boot is het tijd voor een siësta en luieren met een boekje. 's Avonds drink ik nog een lekkere Hoegaarden met onze Belgische buurman Roland. Hij heeft een hardstikke leuke boot, gebouwd op een werf voor beroepsschepen in Werkendam. De boot heeft een mooie zeeg. Heel slank. Hij gaat over het Marne-Rijnkanaal naar Toul. Wij gaan morgen het Laterale kanaal van de Marne op. Dat gaat over een week voor een tijdje dicht. Maar dan zijn wij er (hopelijk) al van af. Dat was dus onze laatste dag op het mooie kanaal van Champagne naar Bourgondië. Tussen de Saone en Langres zijn er weliswaar weinig aanlegplaatsen met service, maar hier wordt aan gewerkt. Voor de rest is het landschappelijk schitterend om te varen, vooral voor schippers, die graag in het wild overnachten. Ik heb in ieder geval geen spijt van de omweg. Van harte aanbevolen dus.