wordt vervolgd

Zondag, 24 juni 2007

dag 41

Ben ik gisteren helemaal vergeten te vertellen, dat mijn camera bijna in het water gedonderd was. Een flitsende actie van Fini weerhield het ding nog net van een duik in het diepe. Na enkele kernachtige uitdrukkingen en een paar maal diep ademhalen, kon ik weer overgaan tot de orde van de dag. Overigens is een van mijn geliefde sandalen wel in het water gedonderd tijdens een acrobatische actie om op de kant van de sluis te komen. Op een slof loopt het moeilijk, dus de andere is, tot groot genoegen van en met applaus van Fini, bij het afval gezet. Jammer. Vandaag dus van Trebes naar Carcassonne. Dat doen we even op een voormiddag. Onderweg worden we weer getracteerd op live beelden van Ontdek je Plekje in Frankrijk. Het houd niet op mooi te wezen. Ik zal het dus ook niet meer schrijven. Behalve over Carcassonne zelf, althans de Cité Medieval. Dat is een middeleeuwse vestingstad, ommuurd door een omwalling met , ik dacht, 48 verschillende torentjes. Geweldig, enorm imposant, zeer schilderachtig en dan ook nog helemaal voor niks te bezichtigen. De winkeltjes in het oude deel zijn uiteraard hetzelfde als in andere Franse toeristische steden zoals geurstokjes, lavendelzeepjes, aardewerk en vooral veel bling bling van de ergste soort. Maar er was toch een snoepwinkeltje. Dat was toch echt te gek. Geweldig mooi, maar vooral lekker snoepgoed in heel veel soorten, maten, kleuren, smaken en varieteiten. Schitterende presentatie was het. Je mocht er ook zelf je zakken vullen, dat wil zeggen die je van de zaak kreeg, maar dan moest je wel plastic handschoenen aan. Na een korte avondwandeling nog wat met een Duits echtpaar gekletst, die ook huis en haard hadden verkocht. Ze leefden nu nog alleen maar in Frankrijk op de boot. Leuke mensen. Kortom, het was weer een lekker dagje.



Groeten van de Kobold




Maandag, 25 juni 2007

dag 42



We vertrekken op het gemakje pas na de douche, rond 10 uur. Het ziet er grijs uit en inderdaad, onderweg krijgen we af en toe een miezerig regentje. Onderweg passeren we leuke aanlegplekjes, zonder voorzieningen. Het landschap is weer heel anders. Nu geen kilometerslange wijngaarden meer, maar velden met graan. Weer eens wat anders om naar te kijken. We besluiten lang door te varen tot Castelnaudary. We hebben wel weel ontieglijk veel sluizen. Na een leuk gesprek van Fini met een aardige vrouwelijke sluismeester blijken als bij toverslag alle sluizen open te staan als we arriveren. Overigens schutten we met een voorbeeldige souplesse en zekerheid. We zijn inmiddels wel helemaal op elkaar ingespeeld. Zonder commando's is het steeds dezelfde procedure bij het naar boven schutten. Voor de sluis wordt Fini afgezet. Hierbij is het overigens een keer mis gegaan bij de afsprong en bijt Fini langgerekt, voluit in het gras, gelukkig zonder nare gevolgen. Nooit van een boot afspringen dus....wordt je geleerd!!!! Na de afstap loopt zij vervolgens naar boven en wacht meteen achter de eerste deur. Ik vaar met een scherpe bocht de ronde sluis binnen. Ik gooi meteen bij het binnenvaren een tros naar Fini, die hem achterin de sluis vastmaakt, maak de tros achter op de boot vast, zet de Kobold langzaam vooruit zodat hij zich tegen de holle wand drukt. Fini slinger ik het voortouw toe, ze maakt vooruit vast en dan is het uitsluitend nog een zaak van de touwen blijven controleren. Die procedure gaat niet altijd als je met huurboten schut, die van links naar rechts bonken. We treffen tijdens de reis overigens ook weer enkele 2- , 3-traps sluizen. De allerlaatste is een 4-traps en ik zie bij het binnenvaren de bui al weer hangen. De poort tussen de eerste en tweede kom staat al wagenwijd open en dat betekent dus halverwege de schutting tegen de stroom op doorvaren als de eerste kom bijna vol is. En inderdaad, zo gaat het dus weer alle vier de sluizen. Het blijft een merkwaardig gezicht en toch ook wel spannend om een kolk binnen te varen, terwijl alle kleppen openstaan en dus een enorme waterval voor je neus neerkomt. Maar dank zij onze inmiddels opgebouwde routine (: -)) schutten we echter weer zeer vlot en zonder problemen.
In Castelnaudary leggen we aan aan de publieke kade. We gaan we eten bij een zeer eenvoudig uitziend restaurantje vlak bij de boot. Het blijkt weer een gouden greep. Binnen is het hardstikke vol en dat is niet voor niks. Ik eet er een voortreffelijke Cassoulet van het huis. Dit stoofpotgerecht bestaat voornamelijk uit witte bonen, eendenvet, kruiden, en verschillende soorten vlees. Voor mijn grote lummels van kinderen, die hier ook gek van zijn, even het volgende. Cassoulet wordt weliswaar in een pan gewarmd, maar moet daarna (zonder kaas natuurlijk) worden gegratineerd in de oven. Voilà. Toevallig heb ik hier, in de hoofdstad van de cassoulet, de allerlekkerste gegeten. Zo. Steek die maar in jullie zak.
Na een Suze als aperatief en enkele glazen wijn slaapt Fini als een ronkende roos en kan zich 's anderendaags weinig meer herinneren van de rest van de avond.


Groeten van de Kobold





Dinsdag, 26 juni 2007

dag 43

Vandaag melden we ons eerst bij de capitanerie. We hoeven niks te betalen maar er is behalve water niks. We verhuizen even naar de particuliere haven van een bootverhuurder en hebben voor 10 euro per dag het comfort van o.a. stroom. Verder doen de we lekker niks. Even de stad in om wat te winkelen. Alle soorten winkels is aanwezig. De Aldi, Lidl, Bricomarché, Spar, cybercafé's etc. We doen vooral niet te veel en te vlug, behalve koffie leuten, pintje pakken, luiwammesen en plannen maken voor morgen. Kortom, echte vakantie. We besluiten dat we meer niet meer verder doorvaren. Mijn hoofddoel is bereikt en mijn grote wens is ingewilligd. Mijn ziel heeft nu rust. Alles wat hierna bevaren wordt zal met het Canal du Midi worden vergeleken, maar er waarschijnlijk niet aan kunnen tippen. Zeldzaam mooi is het. Het geeft een enorme kick dit te hebben gedaan. En een fijn gevoel om de mogelijkheid te hebben gehad om het te doen met een partner met veel vaar-ervaring. Toulouse zullen we morgen met de trein bezoeken. Dan zullen we langzaam aan eens terugkeren en verder genieten van de vakantie en de dingen die we nog niet gezien hebben. Hopelijk zijn we dan nog voor het regenseizoen ( = tegenstroom) van de Rhone af, maar vooral gaan we nog veel genieten van dit wonderlijke land.



Groeten van de Kobold




Woensdag, 27 juni 2007

dag 44

Vandaag met de trein naar Toulouse dus. Dat is dus nogal wat. We denken om kwart voor 9 te kunnen vertrekken. Pech, er vallen vanwege werkzaamheden enkele treinen uit. Zijn we voor niks vroeg opgestaan. We kunnen om pas om kwart over 9 vertrekken. Nou ja, een half uurtje later dan. Toulouse zelf is wel aardig, maar beslist geen omweg waard. Het is een grote stad met een paar aardige bezienswaardigheden, maar kan niet tippen aan Maastricht. Zo, dat moest even gezegd worden. Ere wie ere toekomt. We maken toch een flinke stadswandeling en bezoeken de grootste romaanse basiliek ter wereld. Heel mooi. Verder bekijken we een oude Jacobijnenkerk met klooster. Om het klooster te mogen zien moet 3 euro per persoon betaald worden. Het blijkt dan enkel te gaan om een binnentuin, omgeven door een galerij en verder niks. Geen klooster dus. Dan schiet me toch zo door het hoofd, dat de katholieke kerk door de eeuwen heen de goedbedoelende burgerij een illusie heeft voorgespiegeld en centen uit de zak heeft geklopt. Ziehier, een moderne verse van deze aloude strategie. Verder stikt het in de stad van Internetcafé's en zaakjes waar je goedkoop kunt bellen. Maar er is niks wat mij lang bij zal blijven. Of het zou een dubbelgevouwen en in slaap gevallen sluiswachter moeten zijn. Het haventje stelt helemaal niks voor en ligt kilometers uit de binnenstad. Goed dus dat we hier met de trein in een uur naar toe gevaren zijn en niet in drie dagen met de boot. We wandelen dus maar na de lunch, bestaande uit 1 hartige pannekoek als hoofdgerecht en een zoete als nagerecht, rond 2 uur naar het station om terug te keren naar Castelnaudary. Dat hadden we gedacht maar zal niet gaan, want er zijn weer enkele treinen uitgevallen. De eerstvolgende vertrekt pas om kwart over vier. Dat wordt dus weer een lekker pilsje op een terras. Op tijd terug naar het station zoeken we op het elektronisch tableau alvast het perron op waar we moeten zijn. Dat blijkt er bij niet te staan. Navraag bij de Informatiebalie levert op dat we als de bliksem naar het busstation moeten, want er gaat geen trein. In plaats hiervan gaat er een bus. Goed dat je een beetje Frans spreekt, anders heb je toch een vet probleem. Maar met de bus is ook wel leuk Zie je nog eens wat anders. Het was vandaag niet al te best weer. Gisteren overigens ook al niet. Het is wel 23 graden maar wel stevig bewolkt. Morgen zou de zon weer schijnen.
Op het keerpunt voor de statistici nog even wat kengetallen.
We zijn vandaag 44 dagen onderweg, hebben al 1753 kilometers afgelegd, waarvan een heleboel heel mooie. We hebben 418 keer geschut (sluizen). Er staan 285 vaaruren op de klok, maar dat is eigenlijk niet helemaal eerlijk. Tijdens het wachten en schutten laat ik de motor gewoon doorlopen. Het zou je overigens ook wel aan brandstof schelen, als je de motor stopt. Ik denk echter maar: ik moet altijd snel kunnen manoevreren. De planning vooraf was: in het begin stevig doorvaren en op het gemak terugvaren om tijdsdruk op het eind te voorkomen. En die doelstelling hebben we gehaald. Nu gaan we genieten van de andere kant.




Groeten van de Kobold




Donderdag, 28 juni 2007

dag 45


Met het zonnetje opgestaan en wat inkopen gedaan. We tanken diesel voor 1,12 euro per liter aan een pomp langs het water. Dat is een heel schappelijke prijs. Normaal betaal je 1,13 tot 1,17 bij een Supermarktpomp en moet je dus zelf sjouwen met kruiken. Castenaurady laten we dus achter ons en op ons dooie akkertje varen we het Canal du Midi terug. Lekker vroeg in de middag meren we af in Bram. Het is een plaatsje van niks, maar in de haven is een wasmachine met droger en Fini wil wel weer eens een frisse wind door de slaapkamer laten waaien. Zelf ga ik even op de fiets de omgeving verkennen. In een grote supermarkt koop ik voor mezelf een pot vissoep met een rouille. Er is een groot aanbod aan soorten winkels in het dorp. Buiten op de Route Nationale ontdek ik op 500 meter van de haven een groot bord met het symbool van Les Routiers. Die kans mogen we ons niet laten ontglippen. Dus 's avonds is het aanschuiven aan een grote tafel. We zitten naast een Engels gezelschap en er ontstaat een geanimeerd gesprek over wie, wat, waar en hoe. We kunnen kiezen uit een menu van 9 euro en 12 euro. Nou willen we niet krenterig doen, dus we pakken groots uit met 12 euro per persoon. Daarvoor mogen we genieten een karaf wijn á volonté ( oftewel zo veel als je op kunt), een lekkere salade vooraf ( Fini met geitenkaas uit de oven en ik met zeer smakelijke en goed gebakken gesiers oftewel ...laat maar.. van een eend). Vervolgens hebben we beiden gekozen voor .. jawel... weer eens Cassoulet (van het huis), dus erg lekker en veel. Het is hier donderdagavond volgens de kaart trouwens altijd Cassoulet-avond. Daarna krijgen we een schotel met 8 of 9 verschillende kazen voorgezet, waar we naar behoeven van mogen genieten en dat doen we dus ook, maar de Engelsen nog meer. Dan krijgen we nog verse taart, compote of fruit uit blik. De afsluiting wordt gevormd door bakje koffie toe. Daarnaast wordt de bediening verzorgd door een geweldige Franse bink, type rugby-speler, met een enorm gevoel voor humor. Zo, en dat alles voor 12 knakkers p.p. En volgens John B. krijgen echte truckers nog eens korting. Ik mag toch aannemen dat deze mensen het eten niet stelen en ook btw, belasting en huur moeten betalen. Als je ooit eens over de Route National in de buurt van Carcasonne/Bram komt, probeer het eens. Het is echt geweldig. Van deze prijs/kwaliteitverhouding kunnen ze op heel veel plaatsen nog iets leren, ook in watersportclubkantines ; -|). Later is nog een Frans echtpaar uit Sisteron aan komen schuiven. Zij zijn ook in de Port de Bram aangekomen met een huurboot, maar hadden er, plat gezegd, hun tuit vol van. Allereerst hadden ze de pest aan schutten, want de arme vrouw zat daardoor onder de blauwe plekken. De man had (terecht) een hekel aan het manoevreren met zo'n huurbak. Dieven hadden ingebroken in hun boot in Beziers ( heb ik al eens eerder over verteld!!!). Ze hadden weliswaar een vervangende boot gekregen, maar hier was niet op te slapen. Kortom, ze waren blij dat ze van de boot af waren en eindelijk weer eens in een normaal bed in een hotelletje mochten slapen. Bovendien konden ze hun verhaal eens kwijt aan een paar Hollanders. Na al dat Engels en Frans gekletst zijn we lekker op zijn Maastrichts het bed ingerold.


Groeten van de Kobold


Vrijdag, 29 juni 2007

dag 46

We leggen vandaag weer aan in Carcasonne. De rit is nog mooier dan op de heenweg, want nu schijnt volop de zon. Het schutten gaat ook lekker, zodat we rond de middagpauze al in Carcassone afmeren. De vorige maal hebben we alleen het Middeleeuwse deel gezien, dus gaan we nu in het nieuwere deel winkeltjes, terrasjes en mensjes bekijken en vooral ''dolce far niënte'' oftewel zalig nietsdoen. En natuurlijk internetten om de weblog bij te werken.
Met enig leedvermaak vernemen we via de Wereldomroep dat de temperatuur in Nederland de 17 graden zal bereiken. Maar, beste mensen, houdt moed, zoals wij het weer nu hebben, zullen jullie het wellicht met een beetje geluk deze zomer ook nog krijgen. Groeten en veel sterkte voor alle Treech-ers, die nu niet in het zonnetje op de dijk kunnen zitten. In gedachten ben ik bij jullie en leef ik met jullie mee. Ik zou zeggen, neem de TGV en kom eens even een kopje koffie drinken, lekker in de schaduw, in de bikini onder de bimini. Jullie zijn allemaal welkom.


Groeten van de Kobold