en we gaan maar door....

Maandag, 18 juni 2007

dag 35

Gisteravond laat kwam nog een enorme bisam- of muskusrat aan de boot bedelen. Wij gaan vandaag dezelfde weg een stukje terug. Op naar St. Gilles. Het kanaal hebben we op de heenreis al gezien. Toch is het wel weer mooi. Er staan veel vijgenbomen langs de weg. We arriveren na 3,5 uur varen inclusief een zelfbedieningssluis. Fini regelt dat even met de knoppen en zo schutten we veilig naar beneden.
Na aankomst in St Gilles regent het even wat lauwe regen. We gaan een end fietsen voor de lijn en boodschappen doen om de caloriën weer aan te vullen We vinden zelfs een Lidl. Wonder boven wonder, ik vind nog een wereldontvanger welke een week eerder weekaanbieding was en overal elders de eerste dag totaal was uitverkocht. Zo kan ik dus het Nederlands nieuws beluisteren via de Wereldomroep.
Ik moet ook nieuwe stappers kopen. Mijn eigen sloffen , die mij zitten als gegoten, moet ik wegdoen. Zonde.
We eten vanwege de warmte natuurlijk weer buiten, maar wel onder de bimini, want het regent. Overigens hangt hier hetzelfde gekke luchtje als in Beaucaire. Waarschijnlijk is deze afkomstig van de fabriek aan de overkant van de haven. De haven van St. Gilles is overigens al vroeg totaal bezet. Wel netjes, met stroom, water en douches.


Groeten van de Kobold





Dinsdag, 19 juni 2007

dag 36

We staan weer lekker vroeg op. We hebben 90 kilometer zonder sluizen voor de boeg. Dat zal dus lekker opschieten. Tja, dat mag je nooit zeggen. Want ik wil eigenlijk naar Aigues Mortes. Maar daar mag je alleen tussen een en drie uur via een kanaaltje naar binnen. Het is dus veel te vroeg we we varen dus verder. Komen in Frontignon. De brug daar gaat maar 3 keer per dag open. Het is dus zaak om bij de reisplanning hiermee rekening te houden. We hebben geluk. In plaats van te moeten wachten tot half vijf , doet de brugwachter de brug al om 4 uur open. Ik zou wel eens willen weten, wat er met boten gebeurt , die inderdaad pas om half vijf komen. In Frontignon mag je gratis 24 uur liggen maar wel op een drukke doorgaande route met veel bochten. En we zijn 3 beroepsschepen gepasseerd. Eentje had zich overigens volkomen vastgevaren vlak na een sluis tijdens een passeermanoeuvre met een ander groot schip. Overigens heel mooi vaartraject met prachtige vergezichten over de etangs oftewel kustmeren. Af en toe zien we de zee en soms een kolonie flamingo's. We meren aan in Sète om 4 uur. Ook daar is de brug dicht en die draait pas om zeven uur open. We meren af aan een openbare kade, naast een Rotterdammer. Hij vaart met een zeilbootje van 8,5 meter over de wereldzeeën. Hij kwam nu van de Azoren via Gibraltar. Zijn echtgenote zou hem komen opzoeken met de TGV. Dan vertrok hij weer richting Suezkanaal. Geweldig. Wachten op de brug doen we niet. We laten de boot liggen. De haven is volgens Rotterdamse Jan veel te duur, helemaal verpauperd, geen toezicht en dus stelen ze er als de raven. Laten de boot dus lekker liggen. We gaan lekker met de fiets naar de zee. Mooi gezicht, dat eindeloos water. Op weg terug zien we nog een oefening Pavois. Dat is een soort steekspel met 2 boten. We zien waterpolo in het kanaal en een roeiwedstrijd met een zaat herremenieke. Hardstikke leuk. Terug op de boot eten we huisgemaakte courgettentaart. Tijdens het avondlijke borrel met gratis prachtige zonsondergang hebben we uitzicht op de verlichte stad, de kristalheldere bodem van de zeearm met veel kwalletjes en snackbar 25 meter verderop. Daar wordt veel vis gegeten En dat is te veel van het goede. Om half elf besluiten we, dat ik dan toch maar iets moet gaan proeven. Dat worden dus natuurlijk een proefschotel oesters en mosselen (ook deze laatsten rauw natuurlijk !!!!!). En ik moet zeggen, ik heb zelden zo'n lekkere oesters gegeten. Záááááááááááalig. De mosselen smaakten uiteraard ook. Omdat we op een open zeeweg liggen, komen alle boten met een behoorlijk vaartje voorbij en schommelt de Kobold als een gek. Zelfs 's nachts, maar alles went en een wijntje helpt erbij.



Groeten van de Kobold





Woensdag, 20 juni 2007

dag 37

Vandaag maken we een rit over de Etang de Thau. Zoiets als het Grevelingen, maar dan anders. Sodeju, wat is dat groot. Daar komt toch wat navigatie aan te pas. Dat was wat voor Petro en Margo. Hier zou je een end weg kunnen scheuren met een speedboot. Roger M. nog even gebeld. Die komt de volgende week deze kant uit. Aan de andere kant van de Etang gaan we het echte kanaal de Midi op. Mijn wensdroom sinds 25 jaar gaat vervuld worden. Heerlijk gevoel. Nou, de eerste kilometers vallen landschappelijk wat tegen. Maar na de eerste sluis wordt het een sprookje. Zoals in alle folders het kanaal staat afgebeeld. Magnifiek. We meren af in Agde. Kunnen we nog even lekker naar de zee voordat we de binnenlanden invaren. We komen ruim voor de middagpauze van half een aan bij de laatste sluis voor het einddoel , maar de goede sluisman was al onderweg naar zijn stokbrood. Dat wordt dus wachten tot half 2. Dan worden we vlot 30 cm. geschut in een ronde sluis met 3 uitgangen!!! We zoeken snel de haven die staat vermeld in de Guide Vagnon. Helaas. De beloofde stroom is er niet, aanlegsteigers zijn er niet, niks, niks niks. Alles is verpauperd en verkommerd. Dus even terug naar Agde en gewoon langs de kant gaan liggen en hup naar de zee. Normaal is het een half uurtje fietsen naar het strand. Helaas gaat onderweg mijn achterband weer eens stuk We vinden gelukkig een fietsenmaker in de stad. Ik krijg een maat band, waar ik nog nooit van gehoord heb. Met de blote handen, zonder gereedschap ( wel een pomp) even de band verwisseld in vijf minuten. Zo kunnen we, met vertraging, weer verder. Lekker lui in de zon gelegen, gezwommen in de zee, een vet groot ijs op het terras, lekker eten aan boord en zo is ook mooie deze dag weer voorbij.

Groeten van de Kobold





Donderdag, 21 juni 2007

dag 38


Piet is jarig. Dus deze moet 's morgens even uit zijn bed gebeld worden maar helaas, zijn telefoon staat uit.
We vertrekken op tijd. Het reisdoel is Beziers. Dan kunnen we daar de Dag van de Muziek meemaken. We passeren mooie aanlegplekjes. Het vaarwater is om bij weg te dromen, maar na elk hoekje zie je weer een nieuw schilderij. Schitterend vaarstuk. We halen net de laatste schutting voor de middagpauze, leggen aan, maar alles blijkt gesloopt. Geen stroom, water maar op een enkele plaats, de rest is kapot. Alles wordt vernield door vandalen, die het ook op schepen gemunt hebben. Volgens passanten stelen ze hier ook als de raven. De haven is dan ook in een mum van tijd een vroegtijdige dood gestorven. Jammer. Na de pauze varen we dan maar door. Passeren een mooi aquaduct over de Orb, hebben nog een prachtig uitzicht op de kathedraal van Beziers en komen om twee uur aan bij de 7-trap van Fonséranes. Dat is dan weer pech hebben, want de eerstvolgende schutting naar boven is pas om 16.00u. Dat is dus even lekker in de zon zitten wachten, en leuke plaatjes schieten van de unieke sluis. Om 4 uur mogen we, samen met een Engelse narrowboat, naar binnen. Dat is wel een gewaarwording. We varen naar binnen in de rode kom, maken vast en de tweede deur gaat meteen al wagenwijd open. Meteen stort het water stort zich vanaf poort 3 naar beneden. Als de 1e sluis zich vult en de 2e kom halverwege gevuld is brult de sluismeesteres als een ervaren SM-ster op z'n plat Frans en tegelijkertijd zeer duidelijk gebarend, dat we nu oftewel meteen naar voren moeten. Daar gaan we dus, tegen de stroom in, op weg naar de volgende ronde kom en proberen op goed geluk aan te meren. Dat gaat wonderwel goed. Over de derde kom loopt een brug. Ik spreek met Fini af dat zij na de brug op de kant blijft en de Kobold aan de lijn meeneemt, terwijl is alleen vooruit vaar. Deze methode werkt uitstekend. Fini houdt keurig de kop aan de kant en ik kan de zaak achter bewaken. De Engelsman doet het ook voortreffelijk en we komen beiden zonder botsen heelhuids boven. We nemen nog wat aardige mensen uit Genk een eindje mee. Een van hen, Paul, heeft een zeilboot in de Spanjaard liggen. We varen lekker door tot Colombiers. Nette haven met een klier van een havenmeester. Zo'n botte Fransman heb ik nog nooit meegemaakt. Dan boffen we toch maar bij Treech. Maar goed, we liggen lekker met stroom. 's Avonds zijn er 3 concerten in de open lucht. Fini is helemaal hotel de botel van de laatste blonde zanger die in de verte iets op de zanger Dave lijkt. Geeft niks, want volgens mij is hij homo. Ik hou het zelf bij een donkere danseres, die mij aan een wel heel lekker chocolaatje laat denken. Wat een stuk. Mannen, zo zie je ze niet vaak.
Dus gaan we laat naar bed en dromen maar verder.

Groeten van de Kobold





Vrijdag, 22 juni 2007


dag 39

We tanken in de haven en varen op ons dooie akkertje uit. We hebben vandaag een helemaal geen sluizen of bruggen om op te wachten. Prachtige landschappen met veel druivenvelden schuiven aan ons voorbij. Het kanaal is hier heel kronkelig. Zo zien we 2 uur lang de kerk van Capestang uit het landschap rijzen. We varen ook wat hoger tegen een berghelling aan zodat we een groot deel van het land beneden ons zien liggen. Magnefiek stuk . Alleen dit landschap al maakt het varen hier de moeite waard. We kiezen als reisdoel uit het vaarboek voor het plaatsje Le Somail. Dat blijkt een goede gok. Geen voorzieningen. De koelkast gaat dus maar weer op gas. De compressorkoelkast houdt het 3 dagen zonder stroom. Het is niet te geloven, maar dat ding werkt perfect. Het haventje van Le Somail is wel een ontzettend gezellig en schilderachtig, met bar, restaurant, botenverhuur, hoedenmuseum, antieke boekenhandel, drijvende winkel, veel chambre- d'hotes, kortom, heel gezellig. We wandelen wat, maar Fini heeft wat last van buikgriep en voelt zich zo niet lekker. Dat wordt dus op tijd naar bed.



Groeten van de Kobold




Zaterdag, 23 juni 2007

dag 40


Vandaag dus vertrek uit La Somail. Fini voelt zich wat beter. Gisteravond hebben we een gerecht gegeten met flink uien en knoflook. Dat heeft kennelijk goed werk verricht. Uiteraard weer een prachtig stuk om te varen. Minder prettig zijn de soms letterlijke aanvaringen of bijna-botsingen met huurboten. Gelukkig zijn deze voorzien van vette stootrubbers. Maar het geklooi in de sluizen en het gemanoevreer op het kanaal is vaak angstaanjagend. We varen op een stuk met weinig voorzieningen. Dus hobbelen we maar voort. Met een verplichte pauze tussen de middag, prachtige vergezichten en passeren van bekende en minder bekende wijndorpen is het geen straf om hier wat langer te varen. De sluiswachter bezwijkt voor de charmes van Fini en schut ons nog eigenlijk na sluitingstijd. Hij verdient dus een nette fooi. De haven van Trebes is netjes, heeft stroom, maar heeft niet de gewenste douche-faciliteit. Dat is dan jammer, maar geen ramp. 's Avonds ontmoeten we Rolf en Barbara weer. Zij liggen even buiten de haven. Mit mehrere flaschen wein, 2 weiber und kein gesang, werd het weer een heel gezellige kletsavond. Overigens heeft Rolf een goede tip om goedkoop te telefoneren via een legale kaart. Dat gaan we dus eens uitzoeken.
Gezellige avonden zoals op de dijk mis ik eigenlijk af en toe wel. Het gezellige zitje op de dijk, met schitterend panorama over het water, de komische verhalen van John, de bizarre ervaringen van Nol en ter plekke verzonnen verhalen van Teun, de moppen van Leo, de ervaringen van Treech-ers. Het is toch iets unieks. Ik ben het in deze vorm nog nergens tegengekomen. In ieder geval is er hier nooit een vat bier op een dijk. Mensen, ik hoop dat jullie me niet missen, maar het net zo leuk hebben als wij hier. En nog een mededeling voor mijn aardige buurvrouw Lieke: we hebben heel veel mooie oude kerkjes en kathedralen gezien, maar we zijn nog niet getrouwd.
Morgen gaan wij in ieder geval verder naar Carcassonne. Ooit zullen we toch wel weer eens moeten omkeren, maar voorlopig zingen we nog... en we gaan nog niet naar huis......

Groeten van de Kobold