Het eerste stukje

Dinsdag, 15 mei 2007

dag 1: Naar Kanne

De ellende kon niet op. Afscheid genomen van een hele lieve vriendin van Fini, mijn auto total loss gereden door een onbekende, de zonnekap stuk gewaaid door de storm en meer van dat soort vervelende dingen. Ging tot overmaat van ramp de dag, voordat wij wilden vertrekken ook nog de motor stuk. Aldus de hele zaak nagekeken, twee monteurs erbij gehaald. Alles uit elkaar geschroefd, weer in elkaar gezet, maar het bleef doffe ellende. Tot vanmiddag, toen kwam de nieuwe dieselpomp en na montage liep het motortje weer als een horloge.
Na een proefvaart in Maastricht en omstreken hebben we (d.w.z. Rob) besloten om de proefvaart voort te zetten richting Kanne. Toevallig of niet, we werden begeleid door een lekker zonnetje. Hoera, de vakantie is begonnen. Natuurlijk met de traditionele heilsdronk, om de goden gunstig te stemmen.
Aldus liggen we hier in Kanne. We zijn, met de handjes in de lucht zwaaiend, verwelkomd door de kantinebeheerders Jacques en Maria. Voor hen blijf ik Femke. De kantine is gezellig en goedkoop. Een Jupiler uit het vat kost omgerekend minder dan een euro per nederlands glas, dat maakt dorstig. De huisgemaakte spaghetti kost even 5 euro per persoon. Daar ga je de afwas toch niet voor doen. De man van de Belgische Waterstaat had pas 1500 euro betaald voor rijden na alcoholgebruik, maar dronk toch een paar lekkere Leffetjes. Ene Horst uit Julich vond het allemaal ook wel leuk. Fini begon plotseling donker bier te drinken. Collega-schippers uit Hellevoetsluis, op weg naar de Doubs, vonden het eveneens heel aardig tussen de vriendelijke Belgen. De toon is gezet. De sfeer is er. Lieve mensen, we zijn op weg. We weten wel wanneer we zijn vertrokken, nog niet wanneer we terugkomen. Waar we morgen uithangen, hangt er ook vanaf. We zien het allemaal wel. Mogen wij julllie allemaal gezond terugzien, wij doen ons best om het ook zo te houden. Jullie reacties op se site zijn erg leuk en hartverwarmend. Dank je wel.

Groetjes vanaf de Kobold van
Fini en Rob.


Statistiek van vandaag:
sluizen : 1
kilometers : 7
vaaruren : 2




Woensdag, 16 mei 2007

Dag 2 : Namen

We wilden vroeg opstaan. 7 uur liep de wekker af. Maar omdat het zo lekker lag in ons superzachte warme bedje, werd het toch een uurtje later. Dan toch maar vertrokken, in de stromende regen.
De hele dag met tussenpozen regent het, soms pijpenstelen, soms iets minder. Bovendien is het stuk van Klein Ternaayen naar Huy het meest vervelende stuk varen in Europa. Maar je moet er wel altijd langs.
Bij Huy besluiten we, vanwege het slechte weer, maar door te varen naar Namen.
Achter Huy wordt ook meteen de omgeving een stuk prettiger. De omgeving wordt groener, minder fabrieken, aardige huizen, mooie uitlopers van de Ardennen, prachtige rotsformaties, kortom, je vaart door een mooi landschap.
Het blijkt ook dat we niet meer elke sluis naar het kantoor moeten om te stempelen. Dat was vroeger zo. Waarom begreep niemand. Maar het moest waarschijnlijk zo, omdat de Belgen dachten dat het zo moest, omdat het altijd al zo geweest was. Dat deze geweldige bureaucratische onzin is afgeschaft, is dus mooi meegenomen.
Na de sluis Neuville klaart het wat op en blijven we tenminste droog.
Het doorvaren betekent overigens wel, dat we mede vanwege de vertraging bij het schutten in Ivot-Ramet en Neuville pas rond 20.00u afmeren achter de sluis Grande Malade bij Namen.
Dat was dus echt een vette dag lang varen.
Na het afmeren beginnen we uiteraard met een aperitief of 2 en eten veel te veel van lekkere huisgemaakte Hete Bliksem. Het is zeker 30 jaar geleden, dat ik dat gegeten heb. Zalig.
Een sprankelend wijntje (cadeautje van Armand en Audrey) maakt het geheel culinair af. We plannen globaal het reisdoel voor morgen en gaan lekker op tijd naar bed.


Groetjes vanaf de Kobold


Statistiek van vandaag:
sluizen : 3
kilometers : 83
vaaruren : 12




Donderdag, 17 mei 2007

Dag 3 : Givet


Weer tot acht uur lekker gepit. Meteen het motorruim geïnspecteerd op mogelijke storingen. Het ziet er allemaal prima uit. Geen reden tot zorg. Na de thee in een miezerig regentje de trossen los gegooid. Het vakantiegevoel zit er nog niet echt in. We passeren natuurlijk Namen en Dinant, onderweg genietend van mooie uitzichten. Ik heb dit stuk al tig keer gevaren met een Waterland met open kuip. Maar het uitzicht is wezenlijk anders, nu we hoger op het achterdek zitten. Het blijft een geweldig mooi landschap, zeker als de zon een beetje wilde schijnen. We besluiten door te varen naar Givet. Het is tamelijk stil op het water. We varen een tijdje in konvooi met 3 andere boten, hetgeen het schutten aanmerkelijk versneld. Elke keer staan de sluizen al open als we aan komen varen. Aan de Franse grens in Givet moeten we natuurlijk het vignet ( voor een heel jaar) kopen a raison van 233 eurotjes. Naar Friesland en terug betaal je trouwens meer aan bruggelden. Ik begroet de 2 franse sluismeesters met een luid ''Vive la France'', hetgeen een van hen, bulderend van het lachen, bijna van zijn stoel doet vallen. Minder om te lachen is het feit dat deze hele operatie ongeveer 20 minuten in beslag nam, omdat de medewerker nogal wat moeite had met het bedienen van de computer en het toetsenbord. We arriveren toch nog rond vijf uur in Givet, waar we worden verwelkomd door een hele vriendelijke havenmeester(es), die zowaar ook nog redelijk nederlands spreekt. Dat valt op in Frankrijk. Overigens sprak de vroegere havenmeester ook nederlands. Desgevraagd vertelt mij de havenmeester dat er in Givet geen internet-cafe is. Ook niet in Fumay. Dat is een tegenvaller voor het dagboek. Maar ik heb haar wel voorgesteld, om eens met het gemeentebestuur te praten. Zij kunnen in dit gat in de markt te springen. Extra service voor de bootbezitters, en het betaald zich zelf terug. Kom je dus ooit nog eens in Givet en kun je internetten, denk dan eens aan mij. Ik krijg overigens geen provisie. Na de douche en de was (lekker makkelijk, Manon, die waszak) gaan we eten in een vlak aan de haven gelegen pizzeria, waar je veel waar voor je geld krijgt, maar dat is het dan ook. Daarna nemen we de dag van morgen door bij een glas en een kaarsje. We genieten van onze salon en opgeruimde dinette, onder de goedkeurende blikken van onze Jean-ke. We zullen weer goed kunnen slapen.


Groetjes vanaf de Kobold
van Fini en Rob.



Statistiek van vandaag:
sluizen : 10
kilometers : 50
vaaruren : 7



Vrijdag, 18 mei 2007

dag 4


We doen eerst wat boodschapjes, want we willen natuurlijk vers brood.
De watertank wordt gevuld en dat is dan meteen weer een klein drama. Ik heb te laat in de gaten dat het water kennelijk na de winter nog niet heeft gelopen. Als ik het in de gaten heb, zijn er al een paar emmers doorheen. De hele tank is niet meer te gebruiken. Dat wordt schoonspoelen en schoonmaken.
We vertrekken pas rond 10.00 uur. Het is frisjes en de trui mag aan.
De avond wordt afgesloten met een fikse regenbui en degustief.
Bij de afvaart merken we een fikse tegenstroom. Dat is natuurlijk een gevolg van de vele regen in de afgelopen dagen. De eerste sluis voorbij Givet is meteen de toegang tot de eerste tunnel. Deze is niet zo geweldig lang, slechts 565 meter. Voor nieuwkomers toch altijd een bijzondere ervaring, varen in het pikkedonker.
Aan de andere kant van de tunnel wacht ons een verrassing. De zon breekt door en het wordt behoorlijk warm. De trui kan weer uit en wordt vervangen door een dun T-shirt.
Het blijft dus de hele dag droog. We varen door een schitterend groen landschap, op een rustige Maas, waaraan op gezette tijden de typisch Franse dorpjes aan ons voorbij schuiven, of wij aan hen natuurlijk.
We zien het eerste IJsvogeltje. Prachtig kobaltblauw en donker purper borstje. Heel mooi. National Geographic alive.
Het vakantiegevoel stijgt met de temperatuur. We passeren Vireaux Wallerand. Dat ziet er zonder de zomerse bloemenpracht toch even anders uit. Haybes blijft een mooie statige aanlegplaats. De sluis achter Haybes blijkt kapot. Een telefoontje met een vriendelijke medewerker van de Waterwegbeheerder brengt ons binnen 20 minuten de oplossing in de vorm van een bestelwagen met monteur. Fumay, anders barstensvol Hollanders, omdat het aanleggen er niks kost natuurlijk, is helemaal leeg. We hebben echter besloten door te varen tot Revin. Een leuk klein plaatsje in een bocht aan de Maas, vlak achter een klein tunneltje van een 250 meter. Het haventje ligt tot onze verbazing bijna vol. We passen nog net ergens tussen 2 boten. Na het afmeren wandelen we even door het plaatsje. Fini koopt een Franse simkaart, om te voorkomen dat haar eigen Nederlandse kaart leegloopt als zij wordt gebeld. Bovendien is het goedkoper bellen naar Nederland. We eten aan boord. Na de maaltijd is het Feierabend. Ik mag lekker lui liggen op het Ibizadek en genieten van een mooie avond en lekkere wijn. Fini wil vandaag absoluut helemaal alleen afwasen.
Tijdens de dagelijkse plenaire stafvergadering aan boord wordt het reisdoel voor morgen vastgesteld op Charleville- Meziere. Met Illya gebeld en deze heeft in een SMS gemeld, dat er in Charleville een internetcafè moet zijn. Want deze site moet natuurlijk wel even ge-update worden.
Onze Jean-ke zegt toch : ''la vie est belle'' en daar moet op gedronken worden.

Groeten van de Kobold



Statistiek van vandaag:
sluizen : 9
kilometers : 36
vaaruren : 7




Zaterdag, 19 mei 2007


dag 5



We zijn al vroeg wakker. Buiten is het nog nat en bewolkt. Het regent niet meer. We gaan even naar een gasstation om een Franse fles gas te halen, maar dat is geen koud kunstje. De Franse flessen zijn groter en hebben een inhoud van 13 kilo. Dus passen ze mooi net niet in de gasbun. Dat betekent, dat we genoegen moeten nemen met een kleine maat van 5 of 6 kilo en dan vaker moeten wisselen. Vooruit dan maar. Maar dan hebben ze weer geen afsluiter. En ze weten niet of de aansluitingen wel allemaal kloppen. Ondertussen loopt Fini snel naar de Intermarché om wat water in te slaan en komt terug met water, koffiebroodjes en Iles Flottante, haar lievelingsdessert. We laten het gas maar even voor wat het is en vertrekken richting Charleville. Onderweg nodigen we nog een Franse man en vrouw met 2 kinderen uit voor een promenade sur la Meuse. Veronique, Jerome, Luc en Thomas. Ze varen mee van Revin tot Deville en hebben de dag van hun leven. Wij krijgen hiermee een aardig lesje Frans, dat is dus mooi meegenomen. Bij het afscheid worden we dringend uitgenodigd om op de terugweg langs te komen bij Veronique en we moeten dan blijven eten. Ze woont in Monthermé. Wie weet, doen we dat nog eens een keer. De Fransen zijn toch stug en niet sympathiek hoor ik dan vaak zeggen !!!!! We varen ook een heel stuk mee met een zeilboot, de Felicita, met mensen uit Thorn. Zij gaan naar Marseille. Onderweg ontmoeten we enkele roeiboten met mensen uit de omgeving van Maastricht. In het plat wordt nog even snel geconverseerd en de reis gaat verder. Op een sluis moet even een monteur komen, om de zaak te resetten. Die man is niet vrolijk, om niet te zeggen, hij heeft het smoor in, kennelijk omdat hij moet werken, en wij vakantie hebben. We spelen het spelletje maar mee. Houden ons van de domme, en hij is weer tevreden met een paar stomme Hollanders die het in zijn ogen nooit snappen of zullen leren. Het weer blijft lekker droog met een aangenaam temperatuurtje van rond de 21 graden, zonder veel wind. Prima vaarweer dus.
We arriveren in de luxe haven van Charleville tegen vijf uur en gaan na het inchecken op zoek naar het internetcafé. Dat is ook een hele klus , maar het lukt.



Groeten van de Kobold


Statistiek van vandaag:
sluizen : 8
kilometers : 35
vaaruren : 7