In de Champagne-Ardennes

Dinsdag, 7 augustus 2007

dag 85

Vandaag is de beurt aan Armand S. om uit zijn bed te worden gebeld, want hij is jarig. Verder is het geen vrolijke dag, want het regent dat het giet buiten. Dat is toch van de gekke. Als we vertrekken uit Louhans motregent het. Dat is niet lekker varen met een beslagen bril op je neus. Dus maar naar binnen. Met een muziekje, kopje koffie, koekje enzovoort gaat het prima. Voor de eerste sluis is het gelukkig weer droog, dus... hup naar buiten. De temperatuur loopt langzaam op. Vanwege diverse ophanden zijnde werkzaamheden aan diverse kanalen in het Noorden, is het wenselijk dat wij voor medio september Frankrijk hebben verlaten, anders liggen we weken vast. Dus laten we de gedachte om via het Canal du Centre terug te varen maar schieten en volgen voorlopig nog even de Saone naar boven. We meren af in Verdun sur Doubs tegen 4 uur. Dat is dus weer: met de kont achteruit, stroming van opzij, de wind schuin van voren, tussen 2 andere boten afmeren. Met hulp van een zeer aardige havenmeester en de boegschroef lukt het na 2 missers prima. In de haven zijn douches, wasmachine, electriciteit, water en een beetje bootbenodigdheden, Het plaatsje zelf stelt niks voor. Er zijn wel wat winkels. We bekijken nog een meel- en broodmuseum, maar dat is zonde van de tijd. Persoonlijk heb ik voorlopig mijn zak vet vol van dat soort musea. Als een iemand hier ook maar iets interessant vind, wordt er een museum omheen gebouwd, waar je voor veel geld niks ziet. Ik weet niet waar de Fransen de fantasie vandaan halen. Zij slagen er steeds weer in om iets onzinnigs te presenteren als een ogenschijnijk zeer interessant gegeven, dat je gezien moet hebben. Het wachten is op een museum voor versleten leren zolen, gebruikte kroonkurken, afgebrande lucifers en andere gebakken lucht. Ik hoop niet dat ze dit lezen, anders komt er iemand beslist weer op een idee. Gelukkig hebben ze in de haven internet en kunnen we vanaf de boot wi-fi-en. Lekker luxe. Kunnen we weer eens op ons gemak de koboldpagina bijwerken en de post inzien. Om iets aan de lijn te doen eten we (zeer mager) choucroute. Als beloning voor deze prestatie eten we 's avonds eendenmousse met een erg goed glas Muscat de Rivesaltes. Alsof een engeltje op je tong plast. Zalig. En zo hoort dat ook.


Woensdag, 8 augustus 2007
Dag 86

We vertrekken vroeg uit Verdun sur Doubs. Het is koel. Vlak boven het water hangen mooie mistvlagen. Heel aardig object voor wat mystieke foto's. Tussen haakjes, ik heb ondertussen meer dan 3000 foto's. Dat wordt dus een heel karwei om er een stel weg te gooien. Daar heb ik toch al moeite mee. We blijven vandaag op de Saone tot St. Jean de Losne. We arriveren, met dank aan de rustige Saone ( ondanks de regenbuien) voorspoedig rond het middaguur. We wandelen even door het plaatsje. Nou ja, er is ongeveer een straat waar iets te zien is. Fini bezoekt het museum voor de schippers. Dat heb ik zelf een aantal jaren geleden al eens gezien. Dat is nou wel weer zo'n museumpje, dat heel aardig is ingericht met veel wetenswaardigheden over verschillende typen sluizen, boten en het leven van de schippers in vroeger jaren.
Ik neem even een kijkje in de plaatselijke oude kerk en pik maar even een terrasje. Dat is dan 2,80 euro voor een doodgewoon pilsje. We doen nog wat boodschappen in de grote super naast de haven en eten Chez Robert hele gezonde salade met hamburger met aansluitend wat ongezonde drankjes.


Donderdag, 9 augustus 2007
Dag 87

Will S. jarig vandaag. Die krijgt dus een e-mail. Tsjonge, we hebben wat borrels op te halen bij alle jarigen als we terug komen. We besluiten Dijon te bezoeken met de trein. Via internet kunnen we lekker de juiste verbinding opzoeken en gaan vrolijk op stap naar het station. Dat blijkt bijna een half uur lopen. Onderweg bedenk ik me, dat we ook wel met de fiets naar het station hadden kunnen gaan. Maar het is een gezonde ochtendwandeling. De trein komt precies op tijd en in een halfuurtje zijn we op de plaats van bestemming. Dat scheelt 2 extra vaardagen en het trajekt vanaf St.Jean de Losne naar Dijon is vanwege industrie en een tros sluizen niet echt interessant om te varen. Dijon is voor mij een oude bekende met prettige herinneringen. We ontbijten in de eerste de beste kroeg voor 2.50 euro en krijgen voor dit geld een verse croissant, koffie en een glas jus d'orange. Door middel van een met uilen in de stoep goed aangegeven wandeling komen we langs allerlei bezienswaardigheden. Beslist de moeite waard. We ontkomen natuurlijk ook niet aan een bezoek aan het musée des Beaux Arts. Zoals alle gemeentelijke musea in Dijon gratis toegankelijk. Maar dan wel met een schat aan kunstvoorwerpen. Na een goed verzorgde lunch, weer in een café, gaan we vanwege de regen maar weer naar een museum. Dat wordt er eentje over het leven in de Bourgogne. Daar hebben ze toch een leuke verzameling opgebouwde taferelen en stillevens rond kinderen, jeugd, huwelijk, volwassenen, klederdracht, handenarbeid, huisvlijt, landbouw, beroepen. Kortom te veel om op te noemen. Er zijn nagebouwde winkeltjes, een apotheek, koekjesbakkerij, slagerij, bakker. En dan hangen er ook nog schilderijen met oude taferelen. Te gek gewoon. Heel gezellig. Dat zou eigenlijk niemand mogen missen. Omdat het zo aardig is dreigen we de geplande trein te missen, maar zonder bezwaar besluiten we ter plekke dan maar een trein later terug te keren. Terug in de gare de St Jean de Losne ( in de wildernis) gaan we in een miezerig weertje weer op stap. Dus weer een wandeling van bijna een half uur voor de boeg, terwijl we toch al platvoeten hebben van al het wandelen. Na 50 meter te hebben gelopen stopt er plots een auto naast ons. Het raam gaat open en er verschijnt een beeld van een jongedame. Zij zat ook in de trein. Behalve heel mooi is zij ook ook nog heel vriendelijk, want zij nodigt ons uit in te stappen en brengt ons tot bijna op de boot. Nog iemand iets te zeggen over stugge Fransen???? We eten 's avonds lekker ''light'' aan boord. Eigenlijk hebben we geen slaapmutsje nodig, maar ik heb van Fini voor mijn verjaardag een fles Sjaak Daniëls gekregen. Tsja........


Vrijdag, 10 augustus 2007
dag 88

Vandaag is er niks te melden. Het regent dat het giet en het is koud buiten. 13 graden buiten is geen lolletje. We besluiten vandaag niet te varen en lekker, met de verwarming aan, te nietsnutten. Dat wordt dus, douchen, internetten vanaf de boot, sudoku's oplossen, boten helpen met afmeren, wat kletsen hier en daar, de vaarroute nog eens nalopen, stremmingen uitzoeken en boeken lezen. We maken pannekoeken voor bij de koffie, maar eten er wat meer. Hoeven (en kunnen) we ook niet meer te lunchen. Rond de middag wordt het droog. Veel boten varen alsnog uit. Maar wij zijn keihard blijven bij de beslissing om vandaag lekker niet te varen. Kortom het wordt een geweldige hangdag. Roger M. belt nog even. Leuk om hem even te horen. Hij heeft de vakantie er al weer opzitten.


Zaterdag, 11 augustus 2007
dag 89


We vertrekken en tanken op de Saone. Die is door de gevallen regen zo wild dat we besluiten om nog maar even in de veilige haven terug te keren. Rond het middaguur is de stroming wat minder en vertrekken we alsnog. Het gaat niet hard, maar het gaat. Doel van de reis is Pontailler. We leggen op het eind van de middag echter al aan in Lamarche. Daar is een leuk plekje vrij. Er is ligplaats voor voor 2 boten en er is een picknick-tafel en stroom. Zo weten we tenminste zeker dat we plaats hebben en verderop is dat zo laat op de dag nooit zeker. We halen een lekkere versgebakken pizza in het dorpje. Prima opgeschoten toch vandaag.


Zondag, 12 augustus 2007
dag 90


We plannen vroeg te vertrekken. Mis poes. Je ziet buiten geen hand voor je ogen. Zeer dichte mist. Dat wordt dus weer even verplicht op het gemakkie koffie drinken, wat kletsen met een Armeniër, die zit te vissen. Rond half elf is er zoveel zicht, dat we in ieder geval veilig kunnen varen. We passeren de sluis van Heuilly en gaan daar meteen het kanaal van de Marne naar de Saone op. Wat een rust, zo plotseling. Geen stroming meer tegen. Prachtig smal kanaaltje, veel afwisseling in het landschap, veel zonnebloemenvelden. Magnefiek. We varen weer door een schilderijtje. Veel sluizen zijn nog niet geautomatiseerd. Dat betekent dus: een handje meehelpen met draaien. Maar het schiet wel goed op. In de verplichte lunchpauze nuttigen we pompoenensoep met een homp brood. Smaakt verdomd goed. Na de lunch breekt de lucht open en wordt het stikheet. Dus T-shirt uit. Bij een brug staat een frietenkot. Daar liggen ook meteen een paar boten afgemeerd. In het gras liggen ook 2 mooigevormde meiden afgemeerd. Die hebben iets meer uitgedaan, dan het T-shirt. Vandaar de drukte waarschijnlijk. 's Avonds meren we af bij de brug tussen Montigny / Villeneuve sur Vingeanne. In het dorpje moet een restaurantje zijn. Dat zal wel gesloten zijn op zondagavond, maar we wandelen toch even rond. Keurig schilderachtig dorpje is het. Alles ziet er nog zeer landelijk uit met veel bloemen. Het restaurantje met de toepasselijke naam ''C' pas si loin '' is uiteraard gesloten. Dus moeten we het op de boot doen met Jambon cru , meloen, terrine, gegarneerd met crudité 's en begeleid met een zilverbekroonde Rosé. Tja.. het is soms behelpen. Omdat we moederziel alleen liggen midden in de natuur wordt er klassieke muziek gedraaid vanavond, van het 21 pianoconcert van Mozart tot de Ode an die Freunde van Beethoven's 9e. Schitterend genieten met een koele witte Hoegaerden en Roquefort, Colombiërs, en geitenkaas. Zo, die zit. Als jullie het leuk hebben, nou, wij ook. Het is een prachtige avondlucht met veel oranje en flitsen tussen dreigende onweerswolken. Zelf krijgen we een fikse regenbui, maar de lucht in de verte boven het kanaal, blijft d lucht prachtig gekleurd. Zeer merkwaardig verschijnsel. Voor Fini betekent dit: levende televisie-kijken en genieten.


Maandag, 13 augustus 2007
dag 91

Vanmorgen willen we om 8 uur vertrekken, maar we worden weer getracteerd op een portie mist, waardoor we net 10 meter ver kunnen kijken. Dat is afwachten dus. Even later komt er in de optrekkende mist een grommende peniche, de Quo Vadis, opduiken. De kapitein is van de pot gerukt en wij vervolgens van de kant. Die halve zool komt op het zeer smalle kanaal op volle toeren voorbij denderen zonder een tandje gas te minderen. Ik zie het onheil op ons afkomen en kan nog net op de kant springen. De 70 cm. lange pinnen waarmee de Kobold vastligt, vliegen in het rond. Ik kan nog net een touw grijpen en met alle kracht proberen de boot aan de kant te houden. Dat lukt maar matig, want als de gek voorbij is, is de Kobold halverwege het kanaal gezogen. Aan het touw kan ik hem dan in het wervelende water nog met veel moeite aan de kant krijgen. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd was, als wij nog in bed gelegen zouden hebben. De man zou feitelijk veroordeeld moeten worden. Bij deze wens ik de kapitein van de Quo Vadis alle slechts toe, veel ongeluk met de boot en liefst nog erger. Voor de rest gaat het vandaag uitstekend. Rond de middag schijnt er een lekker zonnetje. Nagenoeg alle sluizen staan gereed bij aankomst en we kunnen dus zo binnenvaren. Van een drietal is de computerbesturing op hol geslagen, maar die worden dus met de hand bediend. We meren na een forse regenbui rond half vier af in een klein plaatsje kort voor de tunnel. Het weer klaart weer helemaal op en het T-shirt kan weer uit. Na kort overleg besluiten we toch door te varen. De bijna 5 km. lange tunnel van Langres kunnen we zo binnenvaren, omdat er geen tegenliggers zijn. Voor de laatste sluis voor Langres zijn we eigenlijk veel te laat, maar de aardige sluiswachter van de voorlaatste is bereid om ons alsnog door de laatste te schutten. Hij krijgt uiteraard een vette fooi. Op de voorlaatste sluis staat trouwens een oude man. Hij vraagt de weg, want hij dacht op basis van een antieke kaart, dat hij even door de kanaaltunnel kon lopen. De man blijkt 76 jaar. Hij is Australiër en woont in Spanje. Hij maakt nu een wandeling van Duinkerken naar Marseille. Daarna loopt hij terug naar Spanje. Dat noem ik nog eens een krasse oude heer. Wij halen, met alle mazzel van de wereld, volkomen onverwacht en niet gepland, rond half zeven, de haven van Langres. Hier hebben we weer lekker stroom en water. Alles is netjes verzorgd. Het stadje is op 2 kilometer. 's Avonds wordt er boven de stad nog even wat vuurwerk afgestoken. Leuk gezicht zo vanuit de haven.